Vier oktober dierendag: dat vraagt om een blog over Sigmund Freud en zijn liefde voor honden. Hoewel hij van huis uit niet opgegroeid was met honden, werd Freud het baasje van drie chow-chows: Lin-Yug, Jofi en tenslotte Lün.
Zijn dochter Anna had eerder dan haar vader een herdershond Wolf om haar te beschermen tijdens wandelingen in de bergen. Freud kwam via haar op het idee van een hond en kreeg Lin-Yug van Dorothy Burlingham (goede vriendin van Anna Freud).
Jofi was Freuds favoriete hond die niet van zijn zijde week. Freud hield praktijk aan huis aan de Bergasse 19 in Wenen en honden liefhebbers of niet, zijn patiënten moesten er maar aan wennen dat tijdens hun analyse Jofi aan het voeteneinde van de divan lag. Het verhaal gaat dat Freud nooit op zijn horloge hoefde te kijken want Jofi stond op, rekte zich uit en gaapte ten teken dat de therapie sessie voorbij was. Ze vergiste zich niet. Volgens Freud kon Jofi als geen ander de psychische toestand van de patiënt op de bank beoordelen.
In de familie was het de gewoonte dat de honden voor de verjaardag van Freud een gedichtje schreven vanuit hun perspectief (in werkelijkheid waren de auteurs Anna of Martin). De poëtische verzen werden met een lintje aan de halsband van de hond gebonden en zo als cadeautje aan Freud gebracht die ze hartelijk ontving. Behalve een geestige kant sprak uit de poëzie van Anna de liefde voor haar vader. Ze kon de honden influisteren wat ze minder snel rechtstreeks zou durven zeggen en Freud kon het mogelijk op deze luchtige wijze ook makkelijker ontvangen.
De laatste hond in Freuds leven was Lün. Gelukkig kon de familie hem in 1938 meenemen naar Londen toen ze moesten vluchten uit het door de nazi’s bezette Wenen. Hij moest zes maanden geïsoleerd van de familie in quarantaine waar Freud hem ook is komen bezoeken. Lün haalde de kranten met een foto toen Anna Freud en Marie Bonaparte hem begroetten bij het vrijlaten uit de kennel na een half jaar gevangenschap. Het was door Lün dat Freud zich bewust werd van zijn naderende dood. De hond wilde door de geur die Freuds door kanker verzweerde kaak verspreidde niet meer in zijn buurt komen. Zijn arts Max Schur schrijft hierover: ‘Freud wist wat het betekende en keek ernaar met een diepe, treurig begrijpende blik in zijn ogen.’
Tot slot Freud zelf aan het woord over zijn liefde voor honden, die in staat zijn om op een ongecompliceerde wijze lief te hebben:
‘Dogs love their friends and bite their enemies, quite unlike people, who are incapable of pure love and always have to mix love and hate.’
