In haar bundel ‘Soldatenliederen’ uit 1991 schreef psychoanalytica en schrijfster Anna Enquist het mooie gedicht ‘De spreekkamer.’

Het is zoals het is: 30 januari 2020 Gedichtendag.

 

DE SPREEKKAMER

Er is een deur en nog een deur. Daarachter

wordt gezwegen en verteld. Verborgen

fantasieën worden woordenstroom.

Er gaat een taal ontstaan, ikonen

van verlangen en verzet worden herkend,

gedeeld, verschijnen in een droom.

 

Wanneer het oude ijs gaat smelten zwelt

de vloed. Ik controleer als dijkgraaf

van de werkelijkheid het waterschap:

hoe sterk de wallen, of de sluis het doet.

Wat echt is moet je zeulen over land, wat niet

gaat terug het water in. Hier wordt verloren.

 

Er gaat wel eens iets mis: het dak

schuift weg, de ramen slaan open

in de scherpe wind. Een bergpad

voert de lucht in en ik ren naar huis,

naar huis, voorgoed. Zorgeloos spring ik

over de gemene kuil van de genezing.

 

Zij die hier komen leren dat het is

zoals het is. Dienen zich te verzoenen

met de tijd. De angst verliest zijn geur,

woede haar giftigheid. Men leeft.

Dat er geen thuiskomst is begrijp ik zelf

pas als ik sterf: een deur en nog een deur.