Het programma is rond en het belooft een boeiende dag te worden!
Tijdens dit symposium – georganiseerd door De Nederlandse Psychoanalytische Vereniging – wordt idealisering vanuit verschillende psychoanalytische theoretische perspectieven belicht en met klinische vignetten geïllustreerd. De gelaagdheid van idealisatie komt, zowel in de workshops als in de lezingen, ruim aan bod.
Kijk voor een introductie op het thema, het programma en om je in te schrijven (live of online) op:
Denkend over idealiseren herinner ik me levendig het moment dat Rachel Blass in een seminar over de kleiniaanse theorie en techniek uitlegde dat idealisering het gevolg is van projectie. Tot dan had ik gedacht dat we alleen onverdraaglijke gevoelens als boosheid en afgunst aan anderen toebedelen maar ik had er nooit bij stil gestaan dat we dat ook doen met onze goede eigenschappen. Dat leek me heel onlogisch, die wil je toch het liefste bij je houden?
Het is dus ook zo dat we onbewust onze mooie, fijne aspecten bij een ander onder brengen om ze te beschermen tegen de lompe en agressieve kanten van onszelf. Om te voorkomen dat we onbewust van binnen met onze destructiviteit de mooie dingen in onszelf stuk maken. Ik schrijf onbewust want zoiets bedenk je natuurlijk niet. Dat gebeurt zonder dat we er zelf weet van hebben. Maar als we onbewust delen van onszelf zoals bijvoorbeeld generositeit, geduld, compassie in anderen projecteren om ze daar veilig te stellen, dan móeten we ons wel identificeren met anderen omdat die een stuk van onszelf vertegenwoordigen. Dit projecteren verzwakt je ego want dan heb je niet innerlijk de beschikking over al je eigenschappen en dat brengt onvermijdelijk een kwetsbaar zelfgevoel teweeg. Dan is het belangrijk dat we ons bewust worden dat de afgesplitste delen, waar we bij de ander tegen op kijken of die we in de ander bewonderen, van onszelf zouden kunnen zijn. Die eigenschappen opnieuw jezelf toe-eigenen helpt om een steviger basis in jezelf te krijgen. Je hebt om goed te functioneren de beschikking over al je gevoelens nodig.
Tot 1 oktober in congrescentrum Antropia te Driebergen!
Het schilderij boven aan de pagina is gemaakt door Daniel Martin
