Wat een avond! Swingende muziek van Kurt Weills Broadway musical uit 1941, gevatte (song)teksten van Ira Gershwin/Moss Hart en de droomduiding van Freud in een geweldig visueel spektakel op het podium samengebracht door Opera Zuid.
Lady in the Dark begint met de scène dat Liza Elliott, de bazige hoofdredactrice van het modemagazine Allure, voor een eerste zitting bij haar psychoanalytica Dr. Brooks (zonder baard en Weens accent) komt. Liza lijdt aan paniekaanvallen en burn-outklachten. Ze dreigt te bezwijken onder de grote druk van haar carrière en het niet kunnen kiezen tussen haar getrouwde minnaar Kendall Nesbitt en de filmster Randy Curtis.
Dr. Brooks vraagt Liza te vertellen wat er in haar opkomt: ze neuriet dan een liedje uit haar kindertijd. Deze mooie aria ‘My ship‘ loopt als een rode draad door de voorstelling waarin drie dromen, vol fantasie en met schitterende kostuums, de verlangens en angsten van Liza’s onbewuste verbeelden. De duidingen van Dr. Brooks zijn raak en daarmee krijgt Liza zicht op de kern van haar probleem. Waar eerst alleen nog een melodie is, komen langzaam de woorden van ‘My ship‘ erbij zoals in een psychoanalyse (afgesplitste) gevoelens steeds meer verwoord kunnen worden.
Ontroerend vond ik vooral hoe Liza’s psychoanalytica in de schaduw van de scènes getuige is van de pijnlijke momenten in het leven van Liza: de relatie met haar moeder en haar middelbareschooltijd waar de basis gelegd is voor haar neurose.
Warm aanbevolen deze wervelende productie!
De voorstelling is nog te zien tot en met 11.12.2022. Klik hier voor de speellijst.
De foto’s zijn eigendom van Opera Zuid.
