Recent verscheen de bundel met psychoanalytische essays ‘Waar ik ophoud‘ van Arthur Eaton (psycholoog, filosoof en schrijver).  Op soepele wijze – die doet denken aan het vrij associëren op de bank – neemt hij ons mee op pad langs zijn leermeesters en bronnen van inspiratie en kijken we in korte vignetten mee in zijn spreekkamer waar alles gezegd mag worden en ook geluisterd wordt naar de verhalen die weggelaten worden.

Eaton verbindt op een slimme en creatieve manier psychoanalytische inzichten met het dagelijks leven. Favoriet bij mij is het essay over verlangen waarin ik lees dat Eaton niet uitsluit dat alle afleidingen met steeds nieuwe ervaringen in onze maatschappij (als remedie tegen verveling) voorkomen dat we de kinderlijke variant van verveling gaan voelen: een radicale openheid voor iets fundamenteel anders.

Uit het essay ‘Nostalgie’ citeer ik graag de laatste mooie en zo ware regel:

‘Nostalgie draagt niet zozeer de wens in zich naar een onveranderlijke eeuwigheid, als wel naar een altijd nieuw begin.’

Een heel fijn boek met handreikingen om zelf verder over te denken en dromen.

 

‘Op de sofa, essays over therapie en het leven‘ gaat zoals de titel wel doet vermoeden niet alleen over psychoanalyse: het is een bundel samengesteld door Maurits de Bruijn waarin dertien verschillende auteurs je meenemen in hun therapie-ervaring of in hun werk als behandelaar. Het zijn stuk voor stuk mooi geschreven, ontroerende en troostende verhalen die laten zien wat er in de binnenwereld van de auteurs en in de spreekkamer gebeurt als het gaat om de behandeling van angsten, dwangmatigheid, trauma, depressie en schaamte.

De Bruijn heeft met deze bundel de intentie om de ‘schaamtevolle en krampachtige zweem waarmee gesprekken over therapie en mentale problemen nog altijd worden omhuld te laten vervliegen.‘

De levenslust waarmee patiënten hun veerkracht aanwenden om te streven naar verbetering en een beweging kiezen die tegen de dood in gaat, levert – zo schrijft de Bruijn – onvergetelijke verhalen op. En dat is zeker zo.

Een verhaal licht ik er uit: in het pareltje met de geestige titel ‘Onder de sofa’ beschrijft Oscar van Gelderen op indrukwekkende wijze zijn behandeling bij psychoanalyticus en schaamte-expert Louis Tas, gelardeerd met de psychoanalytische inzichten over schaamte. Zeer de moeite van het lezen waard.

 

‘Emotionele erfenis‘ door psychoanalytica Galit Atlas. Dit laatste boek van deze drie tips ligt klaar op mijn vakantie stapeltje!

Ik ben vooral benieuwd naar wat Atlas schrijft over de onuitgesproken, verzwegen verhalen over de trauma’s van onze ouders en grootouders die ons mogelijk nog wel het meest beïnvloeden.